Sessizce Tükenmek: Gülümsediğin Yerde Yavaş Yavaş Yok Olmak

İnsan bazen konuşmaz… Çünkü hangi kelimeye sığacağını bilmez.

Ve bazen gülümser… Çünkü ağlasa da kimse anlamaz.

Bazı insanlar yüksek sesle dağılmaz. Onlar bir mum gibi yavaşça yanar. Işık verir, çevresini aydınlatır, ısıtır… ama kimse o mumun eridiğini fark etmez. Kendi erimesine tanık olur ama sesi çıkmaz. Çünkü ışık verdiği sürece “iyi” sanılır.

İnsan kendini ihmal etmeye alışınca, tükenişi bile bir alışkanlığa dönüşür. Tıpkı mumun içten içe sönmeye yaklaşması gibi.

 Güçlü Olmak Zorunda Olan Mumlar

Güçlü görünmeye zorlanan insanlar, çevresini aydınlatan ama kendini yakarak tüketen mumlara benzer. Işığın arkasındaki yorgunluğu kimse görmez. Çünkü herkes ışıktan memnundur. Ne zaman “durmalıyım” deseler, suçluluk duyarlar. Çünkü yıllardır hep “yakarak yaşamak” öğretilmiştir.

“Bazen en çok ışık saçan insanlar, içlerinde en karanlık duyguları taşır.”— Robin Williams

“Kendini feda etmek, sevgi değildir.Başkalarını memnun etmek için kendini unutmak, sevgi değil özsaygı eksikliğidir.”— Brené Brown

⚠️ Eriyen Mumun Sessiz İşaretleri

Tükeniş çoğu zaman sessiz gelir.Kişi hâlâ gülümser, hâlâ çalışır, hâlâ ayaktadır.Ama içeride şunlar yaşanır:

• Her şeyi kontrol etme ihtiyacı

• Sürekli gülümseyip içten içe boşluk hissi

• Dinlenmekten suçluluk duymak

• Duygularını bastırmak

• Yardım istememek; çünkü “kimse anlamaz” düşüncesi

İnsan en çok, kendisine yabancılaşarak tükenir.— Carl Jung

Tükenmek, kendini başkalarının ısınması için yavaş yavaş yakmaktır.— George Bernard Shaw

💬 Bu Yük Ne Zaman Bu Kadar Ağırlaştı?

Tükenmiş insanların çoğu, ne zaman bu hale geldiklerini hatırlamaz. Çünkü tükeniş yavaş ve fark edilmeden çöker. Bir bakarsınız, başkalarını mutlu etmek için kendinizi hep erteleyerek geçmiş günler.

Kendini düşünmeyi öğrenmek, iyileşmenin ilk adımıdır— Louise Hay

En büyük yorgunluk, anlatamamak değil; anlatmaya değer birini bulamamaktır.— Mevlana

🔄 Gerçek Güç: Gerçek Olabilmek

Sürekli “iyi” olmak, güçlü olmak değildir. Asıl güç;

• “Bugün iyi değilim” diyebilmektir,

• “Yardım istiyorum” diyebilmektir,

• “Yetişemiyorum” demekten utanmamaktır.

Kırılganlık, zayıflık değil; insan olmanın doğal bir parçasıdır.

“Kırılganlık, sevgiye açılan kapıdır.”— Rumi

Hiçbir alev, sonsuza dek yanamaz. Ama korunursa, yeniden parlayabilir.— Sylvia Plath

🌱 İyileşme: İçeriden Başlar

İyileşme dışarıdan değil, içeriden başlar. Ne şehir değiştirerek, ne iş değiştirerek… Asıl dönüşüm, insanın kendine dönmeyi seçmesiyle başlar.

Şu sorularla başlanabilir:

• Bugün gerçekten nasılım?

• Kendimi ne zaman görmezden geldim?

• Kimi mutlu etmek için kendimden vazgeçtim?

• En son ne zaman sadece kendim için yaşadım?

İnsanın kendi içinden geçmediği hiçbir yol, gerçekten yürünen bir yol değildir.— Carl Jung

🔔 Bir Gerçek: Dinlenmek Zayıflık Değildir

Yorulmak, kırılmak, geri çekilmek, istememek, vazgeçmek... bunların hiçbiri zayıflık değildir. Kimse her an güçlü, üretken, neşeli olmak zorunda değildir. Bazen sadece oturmak ve nefes almak, tüm iyileşmenin başlangıcı olabilir.

Kendine nazik ol. Sertliğe değil, şefkate ihtiyacın var.— Sylvia Plath

🕊️ Son Söz: Erimeye Dur Demek

Sessizce tükenmek, bir mum gibi ışık verirken erimektir. Ama unutulmamalı: Hiçbir mum, başkalarının yolunu aydınlatmak için sonsuza dek yanmak zorunda değildir.

Bazen kendini korumak için alevi kısıp, karanlıkla yüzleşmek gerekir. Çünkü:

İnsan, kendine rağmen değil; kendisiyle birlikte iyileşir.— Clarissa Pinkola Estés